Książka jest poświęcona charakterystycznemu dla współczesnej kultury zjawisku przenikania literackości do innych obszarów komunikacji społecznej. na rozprawę składa się cykl szkiców interpretacyjnych, analizujących konkretne teksty o niejednorodnej budowie formalnej i niejasnej tożsamości gatunkowej. W kolejnych rozdziałach omówiono wybrane utwory Mirona Białoszewskiego, Jacka Bocheńskiego, Ryszarda Kapuścińskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Jolanty Brach-Czainy. Celem kolejnych interpretacji jest prześledzenie napięć między artystycznymi a praktycznymi funkcjami wypowiedzi, a także ukazanie różnorakich konsekwencji hybrydyzacji dyskursu.