Przedmiotem monografii jest Parsifal, ostatnie dzieło operowe Richarda Wagnera. Wieloaspektowe ujęcie tego zagadnienia stwarza perspektywę dla oglądu całości dzieła niemieckiego kompozytora jako spójnego systemu estetyczno-teologicznego. Rozprawa wpisuje się w ten nurt badań, który wyznaczają badania S. Kunzego, D. Borchmeyera, C. Dahlhausa i E. Vossa. Publikacja odsłania nie tylko ogólnokulturową rangę dzieła Wagnera, rzuca też nowe światło na polską recepcję jego teorii (obecną w myśli teatralnej S. Wyspiańskiego).