Te eseje o literaturze to nic innego jak czysta literatura, nieprzewidywalna i niebezpieczna tak jak wszystko, co pisze Andrzej Sosnowski. Bowiem nie tylko opowiada – z niebiańskim wdziękiem – o rozmaitych postaciach i literackich przypadkach, ale i odkrywa przed nami „przygodowość słów” i urok całkowitego zagubienia się w języku. Niebezpieczna to lektura zwłaszcza dla wielbicieli oczywistości – grozi utratą gruntu. Ale o to w tej podróży właśnie chodzi.