Praca ta stawia sobie za zadanie przedstawienie przenikania kultury Zachodu na ziemie polskie po rozbiorach, a dokładniej, od roku 1796 do 1806. Oparto się w niej na trojakiego rodzaju materiale źródłowym. W największym stopniu na zawartości trzech ówczesnych czasopism – „Gazety Warszawskiej”, „Gazety Krakowskiej” i „Kuriera Litewskiego”. Następnie na repertuarze teatru Wojciecha Bogusławskiego w latach 1799-1806, wreszcie zaś na informacjach bibliograficznych dotyczących przekładów, przeróbek i naśladowań utworów obcojęzycznych w naszym piśmiennictwie z lat 1796-1806 a także na informacji zawartej w „Rocznikach Towarzystwa Przyjaciół Nauk” z tego samego okresu, choć to źródło jest akurat najuboższe (ze Wstępu).