(...) Autorzy skonstruowali i napisali książkę według własnej koncepcji. Istotne jest stwierdzenie, że wykonali podjęte zadanie w zgodzie z zasadami metodologicznymi prasoznawstwa. Wzbogacili wyniki badań nad prasą sportową podejmowane w Polsce niezbyt często. Zbadali jej tylko fragment tematyczny, ale w sposób całościowy. Skupili się na latach 1956–2006 i dziejach sportu pięściarskiego. Scharakteryzowali ukazujące się kolejno miesięczniki zatytułowane „Ring Wolny” (1956–1957), „Boks” (1958–1990), „Bokser” (1990–2004) oraz „Bokser-Ring” (2004–2006). Wybór autorów dotyczył dyscypliny, która po drugiej wojnie światowej spełniała fundamentalną rolę w badaniu pozycji sportu w Polsce (...).
fr. recenzji prof. Krzysztofa Wasilewskiego