Dwutomowa publikacja jest przedsięwzięciem ogromnym, ambitnym i niezwykle potrzebnym. Dość powiedzieć, że nie ma dotychczas w naszej literaturze przedmiotu syntezy historycznej dziejów polskiego filmu dokumentalnego.

dr hab. Tadeusz Szczepański, prof. UWr


Tom zbiorowy pod red. Małgorzaty Hendrykowskiej obejmuje lata 1945–2014. Autorami opracowań są: Marek Hendrykowski, Andrzej Szpulak, Wojciech Otto, Mikołaj Jazdon oraz Piotr Pławuszewski, Jadwiga Hučková, Mirosław Przylipiak, Katarzyna Mąka-Malatyńska, Krzysztof Kozłowski, Justyna Czaja i Anna Śliwińska. Historia powojennego polskiego filmu dokumentalnego przedstawiona jest z podziałem na dekady, których granice często pokrywały się z istotnymi przemianami politycznymi i społecznymi. Autorzy bardzo przekonująco pokazują też ewolucję języka dokumentu. W jaki sposób wpłynęła na ten przekaz telewizja, jakie były konsekwencje łączenia dokumentu z inscenizacją, fabułą, wreszcie – jak na dokument wpłynęła „rewolucja cyfrowa”.