Książka Mariusza Ruszela stanowi jedną z nielicznych w polskim piśmiennictwie prac, której przedmiotem jest wszechstronna, zarówno w wymiarze teoretycznym jak i praktycznym, analiza bezpieczeństwa energetycznego Polski. Autor w trakcie przygotowania swej monografii korzystał z licznych dokumentów, opracowań, materiałów internetowych, ale szczególnie cenne są jego wywiady przeprowadzone z polskimi decydentami, politykami w Polsce i Brukseli.

Niezwykle ważne i pouczające mogą być konkluzje do jakich dochodzi autor w wyniku swych badań. Otóż analiza polskiej polityki w zakresie dostaw ropy naftowej oraz gazu ziemnego w okresie 2004–2014 skłania do wniosku, że Polsce zabrakło konsekwentnie prowadzonej polityki energetycznej.
W przypadku ropy naftowej stworzono infrastrukturę zapewniającą zróżnicowanie źródeł dostaw tego surowca. Jednak brakowało odpowiedniej determinacji oraz woli politycznej, aby zrealizować projekty dywersyfikacji źródeł dostaw gazu ziemnego. Zdaniem autora wynika to z faktu, że nie wykorzystano w pełni potencjału geopolitycznego, albowiem już na początku lat dziewięćdziesiątych Polska uzależniła się od dostaw ropy naftowej i gazu ziemnego z Rosji.