Alchemia rękopisu składa się z trzech części. Filologiczny wstęp Marka Troszyńskiego, zatytułowany tak jak całe dzieło, ukazuje burzliwe edytorskie dzieje dramatu i sposób, w jaki podejmowane przez wydawców decyzje wpływały na podstawowe kategorie interpretacyjne. Część druga to faksymile zachowanego autografu dramatu Juliusza Słowackiego Samuel Zborowski; jego brakujące zakończenie uzupełniono trzema stronami kopii Januszewskiego. Korzystanie z rękopisu ułatwia transliteracja topograficzna. Ostatnim ogniwem książki jest transkrypcja diachroniczna, umożliwiająca czytanie integralnego tekstu zgodnie z dającym się odtworzyć porządkiem powstawania kolejnych wersji. Praca nad edycją pozwoliła na eliminację wielu błędnych odczytań, uzupełnienie opuszczeń. Zrezygnowano z selekcji materiału dokonywanej przez edytorów zgodnie z ich wizją sensu dramatu. Umożliwia to lekturę wszystkich zapisanych przez autora fragmentów, na przykład kilku zakończeń, bez sugestii jedynego słusznego rozwiązania w tak newralgicznym miejscu utworu.