W 1936 roku Einstein opublikował pracę pokazującą, że zakrzywiona grawitacyjnie przestrzeń wokół masywnych obiektów może działać jak gigantyczna soczewka. Dzięki temu zjawisku gwiazda może stać się „soczewką” powiększającą obraz odleglejszej gwiazdy. W „Teleskopie Einsteina” Evalyn Gates zabiera nas na front badań współczesnej nauki, pokazując, jak naukowcy korzystają dziś z grawitacyjnego soczewkowania (które można nazwać teleskopem Einsteina). Teleskop Einsteina korzysta z odkształceń czasoprzestrzeni jak z „kosmicznych soczewek” i może odkryć obecność masy tam, gdzie nie ma światła, co jest istotne przy badaniu rozkładu ciemnej materii we Wszechświecie.