W ostatnich dekadach XX i na początku XXI w. możemy zauważyć wzrost zainteresowania historyków problematyką ludności żydowskiej w Polsce po II wojnie światowej. Powstało zatem wiele prac o losach Żydów w tym okresie, przede wszystkim w skali całego kraju lub regionów, nieco gorzej jest natomiast z przedstawieniem sytuacji ludności żydowskiej w mniejszych ośrodkach, zwłaszcza na Dolnym Śląsku, a przecież ze względu na traktowanie tego regionu przez ocalałych z Holocaustu jako swoistej „ziemi obiecanej”, właśnie tutaj tworzyły się duże skupiska społeczności żydowskiej. Często stanowiły silne centra aktywności politycznej, społecznej czy kulturalnej Żydów w Polsce w latach 1945–1967. Jednym z nich był region wałbrzyski, przez który do 1968 r. przewinęło się wiele tysięcy osób, które ujawniły swą żydowską narodowość, i tu też powstała koncepcja utworzenia na Dolnym Śląsku zwartego osiedla żydowskiego.