W swej koncepcji psychologii szczytów Zofia Paśniewska-Kuć zwraca uwagę na specyficzny aspekt potrzeb ludzkich. Chodzi o nieustanne nastawienie człowieka na coś więcej, skłaniające go do wędrówki w poszukiwaniu "nieskończonego szczęścia". Szczególnym etapem tej drogi jest wspinaczka na szczyt związana ze wzrastaniem w człowieczeństwie. Autorka ukazuje charakterystyczne cechy doświadczania siebie i świata podczas tej wędrówki. Stara się wyjaśnić jak dalece zakres, intensywność oraz samo ukierunkowanie takiego doświadczania może wynikać z indywidualnej wrażliwości osoby. Sięgając po świadectwa mistrzów - artystów, myślicieli i świętych - analizuje też specyfikę werbalnej ekspresji najgłębszych ludzkich doświadczeń.