„Niezbędna lektura dla nas wszystkich na drodze do codziennego bohaterstwa.” Philip Zimbardo
Dlaczego niektóre dzieci świetnie sobie radzą z trudnościami? Co możemy powiedzieć o pozornie niezniszczalnych, niezwyciężonych młodych ludziach, którzy wydają się obdarzeni nadludzką zdolnością do adaptacji i odnoszenia sukcesów? Jak pokonać przeciwności losu, których doznaliśmy w dzieciństwie? Przemoc rówieśnicza i domowa, utrata rodzica, zaburzenia i uzależnienia w rodzinie, wykorzystanie psychiczne, fizyczne lub seksualne. Badania dowodzą, że aż 75% osób przed 20. rokiem życia ma za sobą co najmniej jedno z tych doświadczeń. Bardzo wielu ciężko doświadczonych młodych ludzi nie jest w stanie się po nim podnieść, wielu się ich wstydzi. To nie oznacza jednak wyroku – dobre życie jest dostępne dla nas wszystkich. „Supernormalsi” to historie osób, które po dzieciństwie naznaczonym trudami i cierpieniem wspinają się na nieoczekiwane wyżyny.
Meg Jay, doświadczona psycholożka kliniczna, specjalistka od edukacji i autorka bestsellerów przygląda się osobom, którym udało się przetrwać trudne doświadczenia i dzięki niezwykłej odporności odnieść sukces w dorosłym życiu. „Supernormalsi” pokazują, na czym polega ich wyjątkowość. Autorka nie idealizuje jednak ich historii, lecz zwraca uwagę na trudności, z jakimi na co dzień muszą się zmagać, złożoność ich sytuacji, dając nam wgląd w to, jak przebiega proces przystosowania się do wyzwań, które stawia przed nami los. O autorce: Meg Jay jest psycholożką kliniczną i profesorką nadzwyczajną w dziedzinie edukacji na Uniwersytecie Wirginii. Zrobiła doktorat z psychologii klinicznej i gender studies na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Jej artykuły o rezyliencji i traumie ukazywały się m.in. w „New York Times”, „Los Angeles Times”, „USA Today” i „Psychology Today”, a także na platformach NPR, BBC i TED. Jej książki przetłumaczono na kilkanaście języków. „Na kolejnych stronach pochylam się nad tym słowem – „supernormalsi” – które postanowiłam stosować, by opisać osoby odporne psychicznie. Dzięki temu zabiegowi pragnę wykazać się raczej empatią niż błyskotliwością. Chciałam trochę pobawić się językiem – a także koncepcją normalności – a przy tym wybrać określenie, które współgrałoby z tym, co oznacza bycie odpornym psychicznie, życie poza ramami przeciętności i zgodności z oczekiwaniami”. (fragment)