Książka poświęcona jest jednemu z najwybitniejszych konstytucjonalistów polskich przełomu XIX i XX w. profesorowi Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie Stanisławowi Starzyńskiemu, o którym Edward Dubanowicz pisał, że niemal wszyscy konstytucjonaliści polscy okresu II RP wyszli ze szkoły Starzyńskiego. Profesor Starzyński z powodów stricte politycznych został zapomniany w okresie Polski Ludowej. Z uwagi na pozycję w nauce międzywojennej, brak w dotychczasowej literaturze monografii poświęconej prof. Starzyńskiemu był szczególnie dotkliwy.
W książce ukazano wkład Stanisława Starzyńskiego w rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, a właściwie politycznego, bo ten termin odpowiadał dzisiejszemu terminowi „prawo konstytucyjne”. Stanisław Starzyński rozumiał je, jako „opis władzy państwowej”. Zaprezentowana została też działalność polityczna i legislacyjna uczonego, w tym jego wpływ na powstanie Konstytucji RP z 17 marca 1921 r. Nie pominięto również zagadnień związanych z dziejami rodu Starzyńskich, historią Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, w tym ponad pięćdziesięcioletnią działalnością dydaktyczną prof. Starzyńskiego.