Monografia stanowi pierwsze w polskim piśmiennictwie karnistycznym całościowe opracowanie problematyki tzw. strony podmiotowej okoliczności wyłączających bezprawność czynu (kontratypów). Jest to tematyka doniosła zarówno z punktu widzenia teorii, jak i dogmatyki prawa karnego, a wyraźnie odczuwalny był dotąd brak bardziej pogłębionych analiz jej poświęconych.
Główny nurt rozważań podejmowanych w książce koncentruje się na zagadnieniach teorii prawa karnego. Jest ona jednak adresowana nie tylko do przedstawicieli środowiska akademickiego (pracowników naukowych i studentów) – ustalenia poczynione w rozprawie będą przydatne również dla osób biorących udział w procesie tworzenia prawa oraz dla prawników-praktyków zajmujących się prawem karnym. Dla tych pierwszych będą one wskazówką, jak w optymalny sposób formować zestaw znamion kontratypu, a także podstawą oceny trafności rozwiązań z tego zakresu stosowanych w obowiązującym ustawodawstwie. Dla tych drugich zaś mogą być istotną pomocą w procesie wykładni obowiązujących przepisów.