Edward Herzbaum we wrześniu 1939 ochotniczo zaciągnął się do Wojska Polskiego, trafił do niewoli niemieckiej, z której uciekł. W grudniu 1939 przez zieloną granicę dostał się do Lwowa. W czerwcu 1940 aresztowany przez NKWD i osadzony w obozie Wołgołag, Po „amnestii”, zwolniony z łagru we wrześniu 1941, dotarł do Tatiszczewa; wcielony do 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Wraz z armią Andersa przebył szlak przez Krasnowodzk, Morze Kaspijskie, Pahlawi, Kermanszach w Iranie, Chanakin w Iraku, Palestynę, Egipt do Włoch. Walczył pod Monte Cassino i Ankoną.

Pisząc potajemnie dziennik w łagrze, ryzykował życiem. Notatki prowadził też później – na szlaku armii Andersa, aż po Monte Cassino. Oszczędnie, z siłą talentu literackiego pisze, jak zagarnia go bezlitosna, uwłaczająca człowieczeństwu rzeczywistość wojenna.