Przezwyciężeniu własnej "niewidzialności" służą w twórczości Grochowiaka rozmaite strategie: na poziomie konstrukcji - rozszczepianie podmiotu lirycznego na persony oraz przybieranie ról i masek; na poziomie treści - obecny w wielu miejscach motyw lustra czy (auto)portretowania, figura rozbioru anatomicznego - sekcji, rozmaite wątki erotyczne, postaci sobowtórów; wreszcie tematyzowanie dramatu i teatru.
Dramat to przymierzalnia kostiumów-ról, to laboratorium, w którym testuje się możliwości zachowań w różnych sytuacjach. Teatr służy bezpośredniej konfrontacji iluzji z rzeczywistością, mitu z codziennością, życia ze śmiercią. Ze swoimi kostiumami, maskami, charakteryzacją, domalowanymi rumieńcami i szerokimi uśmiechami bywa też sposobem ucieczki od przemijalności