Niniejsza książka to synteza ujmująca rozmaite lektury rokokowego malarstwa w Europie z perspektywy XIX w., która łączy refleksję nad kulturą, historią smaku, dziejami myśli o sztuce i historią sztuki, wydobywa nieoczekiwane sensy dialogu z przeszłością, odsłania międzyobrazowe związki. Odkrywanie XVIII stulecia i fascynacja rokokiem wynikały tak z przesłanek historycystycznych i nacjonalistycznych - potrzeby rehabilitacji rodzimego dziedzictwa i budowania autorytetu „francuskiej szkoły”, jak czysto estetycznych. Rokoko - synonim przyjemności i zabawy, libertynizmu, kaprysu, zmysłowości, luksusu i wyrafinowania, egzotyki, ale też kwintesencja kobiecej natury, organicznej formy, koncepcji żywej, wyzwolonej erotyki, „sztuki dla sztuki”, żaru szkicowości, fantazji koloru-zawładnęło wyobraźnią tak romantyków, jak malarzy i pisarzy przełomu stulecia.
Koedycja z Instytutem Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego