Dziennik wybitnego prozaika polskiego, Jana Józefa Szczepańskiego, obejmujący lata 1945-2002 (od wyjścia autora z partyzantki po ostatnie zapisy szpitalne), to nie tylko dzieło literackie o wyjątkowych walorach artystycznych, ale także rzecz o wybitnych walorach dokumentalno-poznawczych.
Na kartach tomu I (1945-1956) znajdziemy nie tylko poruszający obraz początków PRL-u, ale również osobiste świadectwo zmagań pisarza z sytuacją polityczną i z samym sobą, szczery i bezpretensjonalny opis poszukiwań religijnych, dzieje wielkiej miłości, a nawet zapierające dech w piersiach relacje z wypraw wysokogórskich. Liczne zdjęcia z prywatnego archiwum są wartościowym uzupełnieniem tego niezwykłego dokumentu.