Książka omawia zachowania technologiczne ludzi archaicznych (człowieka heidelberskiego i neandertalczyka), rekonstruowane w oparciu o pozostałości z Europy Środkowej, datowane na okres od 300 do 130 tys. lat temu. W okresie tym ciężkie narzędzia oraz proste metody wykonywania półsurowca zastąpiono lekkim wyposażeniem, przygotowywanym w sposób bardziej złożony niż dotąd. Praca zasadniczo porusza dwa aspekty. Pierwszy dotyczy zagadnienia rekonstrukcji technologii sensu stricte począwszy od omówienia wykorzystywanych wówczas surowców kamiennych, a skończywszy na próbie oceny funkcji narzędzi. Drugi aspekt wykracza poza problematykę czysto techniczną, odnosi się on bowiem do pytań o podłoże i skutki określonych zjawisk technologicznych. Znaleźć tu można m.in. próbę odpowiedzi na pytanie o znaczenie w kształtowaniu się obrazu kultury materialnej przystosowań do określonego środowiska i wzorców mentalnych. Sporo miejsca poświęcono mechanizmom przewidywania i planowania w codziennych praktykach, a także korzeniom innowacji technicznych i ich trwałości. Praca zawiera liczne ilustracje, wykaz literatury, indeks nazw geograficznych oraz indeks rzeczowy.