Voltaire, a właściwie François-Marie Arouet, syn notariusza, urodził się w Paryżu 21 XI 1694 r. i — po długim, burzliwym życiu — zmarł tamże 30 V 1778 r.
Wolter był nie tylko wszechstronnym pisarzem — poetą, dramaturgiem, historykiem, filozofem, publicystą.
Był czołową postacią całego XVIII w., uosobieniem dążeń epoki i zachodzących w niej przemian, jej — by tak rzec — oświe­conym głosem.
W dziedzinie powiastki filozoficznej pozostał Wolter mi­strzem aż do dziś i do dziś można go czytać z przyjemnością nie mniejszą od pożytku. Zawarte w niniejszym tomie cztery opo­wiastki: Zadig (1747), Tak toczy się światek (1748), Kandyd (1759) i Prostaczek (1767), należą do najcelniejszych, a Kandyd uchodzi wręcz za arcydzieło.
Z posłowia
Akcja Powiastek filozoficznych toczy się w krajach Wschodu: Babi­lonii, Persji, Indiach, Afganistanie lub w krainach zgoła fantastycznych; bohaterami są Scytowie, Chaldejczy­cy, Arabowie, Persowie, Hindusi czy nawet mieszkańcy planet.
Nietrudno jednak domyślić się, że jest to chwyt literacki umożliwiający Wolterowi, w dobie ostrych prześla­dowań postępowych pisarzy przez cenzurę, śmiałą krytykę Francji okre­su rozkładającego się feudalizmu, jej instytucji i obyczajów.