Wrogowie porządku rzymskiego mogą być definiowani jako ci, wobec których cesarze rzymscy w swoich ustawach przywoływali swoistą, agresywną retorykę, charakterystyczną dla języka ustaw późnoantycznych. Heretycy i poganie, barbarzyńcy i uzurpatorzy, skorumpowani urzędnicy i przestępcy byli na różne sposoby piętnowani przez ustawodawcę. Autor śledzi przyczyny zjawiska i analizuje język agresji skierowany przeciw poszczególnym wrogom rzymskiego porządku.