– Patrz pan, panie szanowny, Hitler powiedział, że na miejscu Warszawy kartofle będą rośli i faktycznie pełno tu kartofli, ale ze słoninką…
– Rzeczywiście, na każdej budce napis figuruje: „Zsiadłe mleko z kartoflami”.
– Nie jego robaczywa w ząbek czesana głowa, Kobyłkie czy insze Piaseczno z Warszawy zrobić. Gdzie stolica była, tam stolica została.
– No, troszkie nas łobuz spalił…
– Cóś niecóś, ale gront, że warszawiaki fasonu nie stracili. To wszystko apiać się odremontuje. Zaraz na drugi dzień, jak tylko szkopów cholera stąd wzięła, pierwsze budki w Jerozolimskiej alei stanęli, gdzie skromne, ale pożywne zagryche można było dostać, pod ćwiartkie „karbitówki”.
– Przepraszam pana szanownego, a co to takiego?
– Nie słyszałeś pan? Bimberek z „karbitu” robiony.
– Co pan mówisz?
– To co pan słyszysz. Warszawski wynalazek.
– I niezły?
– Nie najgorszy. W smaku pomaranczówkie przypominał.
– A siłe przepisowe posiadał?
– Owszem, bo ciut-ciut kwasu solnego dolewali.

fragment