Sawantka jest książką o miłości, pasji, ale też rozterkach egzystencjalnych dojrzałej kobiety. Choć wydawałoby się, że Lena jest szczęśliwą żoną, matką i nauczycielką, to jednak tak nie jest. Kocha, ale po latach spędzonych przy boku męża, ma coraz większe wątpliwości, czy jest to miłość odwzajemniona.

Gdy już wie, że jej dorosłe dzieci radzą sobie bez niej, postanawia odejść od męża, wyprowadzić się z ich wspólnej willi i zamieszkać w wynajętym domu na wsi. Tam, w chwilach wolnych od pracy zawodowej, oddaje się pasji pisania. Cisza odosobnienia pozwala na snucie refleksji, powroty w przeszłość, w końcu podjęcie decyzji, której nie jest do końca pewna.

Powieść ukazuje siłę uczuć matczynych, rolę zawodowej misji, potrzebę tego, co nieznane i terapeutyczną rolę pasji pisania.

Opisy miejsc i wszechobecnej przyrody, liczne odniesienia do polskiej tradycji i obyczaju sprawiają, że fabuła nie jest jednorodna, a Czytelnik, za sprawą retrospekcji i przemyśleń bohaterki, znajdzie odniesienia do realiów z poprzednich epok.