Powszechnie znaną prawidłowością w rozwoju sztuki wojennej jest fakt, że poznanie specyfiki przyszłych konfliktów wymaga analizy i oceny zdarzeń z przeszłości, a następnie w oparciu o uzyskane rezultaty, sformułowania wniosków na przyszłość. Szczególne znaczenie ma to w odniesieniu do zagrożeń hybrydowych i wojen nieliniowych, spośród których za najbardziej charakterystyczne uznaje się działania prowadzone przez Federację Rosyjską na wschodzie Ukrainy. Są one wymierzone zarówno przeciwko samej Ukrainie, jak i szeroko rozumianemu Zachodowi. Pojęcie działań hybrydowych stało się stosunkowo popularne dopiero w XXI w., po zajęciu przez Rosję Krymu i eskalacji działań wojennych na wschodzie Ukrainy. Sytuacja jaka zaistniała, okazała się dla społeczności międzynarodowej trudna do zdefiniowania i uzmysłowiła jej gwałtowne zmiany, jakie zaszły w środowisku międzynarodowym. Za poważne zagrożenie uznano odrodzenie się rosyjskiego imperializmu, powstanie nowej doktryny militarnej i uzyskanie przez Federację Rosyjską nowych zdolności operacyjnych. Rosyjskie działania stanowiły realizację strategii, którą należy postrzegać poprzez pryzmat interesów państwa. Głównym filarem tej strategii stała się koncepcja wojny nowej generacji, stanowiąca perfekcyjnie zsynchronizowane połączenie kinetycznych i niekinetycznych metod oddziaływania.

Tematem niniejszej monografii jest zagadnienie koncepcji wojny nowej generacji, stanowiące swoistą rosyjską wizję wojny przyszłości. Autor, obierając taki temat pracy, kierował się przede wszystkim aktualnością analizowanego problemu. Rosyjska koncepcja wojny nowej generacji jest bowiem nowatorską wizją wykorzystania sił zbrojnych do osiągania celów politycznych. Praktyczna implementacja jej założeń to działania prowadzone wobec Ukrainy. Pozwoliły one na weryfikację przyjętej koncepcji kompleksowego, wieloaspektowego oddziaływania na wrogie państwo i wskazały na konieczność dokonania zmian w strukturze organizacyjnej oraz na przygotowaniu bojowym
sił zbrojnych...

Dr Daniel Damian Kasprzycki (1982) – specjalista ds. bezpieczeństwa i wojskowości, doktor nauk społecznych. Absolwent Instytutu Bezpieczeństwa i Spraw Międzynarodowych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu (2014) oraz studiów doktoranckich na Wydziale Dowodzenia i Operacji Morskich Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni (2021). Jego zainteresowania badawcze koncentrują głównie wokół wojen i konfliktów zbrojnych prowadzonych od 1939 r. do czasów współczesnych, sztuki wojennej oraz bezpieczeństwa międzynarodowego. Autor lub współautor kilku monografii i kilkudziesięciu artykułów. Aktualnie pracownik naukowo-dydaktyczny Wyższej Szkoły Kształcenia Zawodowego we Wrocławiu i współpracownik Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu.
Prywatnie lubi rzeczy, które zmuszają go do myślenia, zaś nauka jest nie tylko jago pracą, ale też życiową pasją. Interesuje się historią, historią wojskowości i uzbrojenia, polemologią, sztuką wojenną, a także rozwojem myśli wojskowej oraz teorią gier. Wielki miłośnik książek, a także fan planszowych i komputerowych gier strategicznych i wojennych.