Onomastykon Septuaginty może być wykorzystywany na wiele sposobów. Po pierwsze, służy do badań nad genezą, naturą i oddziaływaniem Septuaginty, potwierdzając, że jest to autonomiczna Biblia Grecka. Po drugie, stanowi pomoc do analiz porównawczych z Biblią Hebrajską, ukazując kierunki i tendencje w najstarszych i zaaprobowanych interpretacjach tradycji zawartych w księgach świętych biblijnego Izraela. Po trzecie, ponieważ grecki przekład Biblii ma swój rodowód w Egipcie, to wzgląd na nią pozwala naświetlić rozmaite aspekty specyfiki judaizmu hellenistycznego, ilustrując wielopostaciowość życia żydowskiego pod koniec ery przedchrześcijańskiej. Po czwarte, skoro Septuaginta stała się Biblią autorów Nowego Testamentu, co między innymi spowodowało to, że samo orędzie Jezusa Chrystusa oraz Dobra Nowina o Nim zostały utrwalone w języku greckim, to niniejszy Onomastykon może służyć do specjalistycznych badań porównawczych z pismami Nowego Testamentu. Po piąte, nazewnictwo Septuaginty weszło na stałe do słownictwa nie tylko greckich, ale także wielu łacińskich, ojców Kościoła. Zatem znajomość nazw własnych używanych w Septuagincie sprzyja lepszemu zrozumieniu ich dzieł.