Monografia jest próbą ukazania projektu budowlanego jako gatunku hipertekstu, którego dynamiczna, zależna od pozajęzykowych parametrów struktura ma niebagatelny wpływ na tłumaczenie. Autorka poddaje analizie wzorce gatunkowe projektu budowlanego i jego francuskiego odpowiednika funkcjonalnego, dowodząc jednocześnie, że mimo ich asymetrii tłumacz jest w stanie wprowadzić do kultury docelowej obcy dyskursywnie schemat w sposób zgodny z obowiązującymi w niej normami.