Księga poezji młodopolskiej zawiera wiersze najbardziej znanych poetów tego okresu. Mimo iż w okresie Młodej Polski twórcy sięgali po wszystkie rodzaje literackie, pozycja liryki była bez wątpienia uprzywilejowana. Spowodowane było to z jednej strony niską pozycją liryki względem innych rodzajów literackich w „niepoetyckim” pozytywizmie, a z drugiej strony przyswojeniem sobie przez poetów młodopolskich zdobyczy nowej sztuki europejskiej. To okres bardzo intensywnego rozwoju poezji, w której dokonały się najistotniejsze przemiany. W ramach młodopolskiej twórczości lirycznej można wskazać kilka jej odmian (pesymistyczno-dekadencka, symbolistyczna, ekspresjonistyczna, satyryczna, rewolucyjno-patriotyczna, odrodzeńcza, klasycystyczna, franciszkańska), pozostających w ścisłym związku z przemianami światopoglądowymi i estetycznymi okresu, przy czym w spuściźnie konkretnych autorów trudno zwykle precyzyjnie wyznaczyć granice oddziaływania poszczególnych kierunków. Zbiór zawiera najważniejsze utwory poetyckie zarówno poetów sztandarowych, jak choćby Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Leopold Staff, Bolesław Leśmian, Tadeusz Miciński, jak i mniej znanych szerszemu gronu odbiorców, np. Władysław Rolicz-Lieder, Ludwik M. Staff, Kazimiera Zawistowska czy Jerzy Żuławski. Zestawy wierszy poszczególnych poetów zostały opatrzone biogramami i przypisami, a całość antologii obszernym posłowiem.