Monografia to cztery dopełniające się studia semantyczno-pragmatyczne. Przedstawione w niej analizy dotyczą leksyki obejmującej wyrażenia odnoszące się do upływającego czasu, ujmowanego z perspektywy życia jednostkowego jako koncepty kulturowe: DZIECIŃSTWO, MŁODOŚĆ, DOROSŁOŚĆ, STAROŚĆ1. Przeprowadzone analizy są ukierunkowane na opis społecznie ustabilizowanych wyobrażeń DZIECIŃSTWA, MŁODOŚCI, DOROSŁOŚCI i STAROŚCI, jakie funkcjonują w zbiorowej świadomości polskiej. To książka naukowa, ale też bardzo osobista, konfrontująca ustalenia badawcze z doświadczeniem życiowym Autorki.

Rozprawa jest bardzo dobrze pomyślanym i znakomicie napisanym studium entolingwistyczno-kognitywnym. Powinna zainteresować językoznawców, humanistów i szersze grona czytelników. Bo dzieciństwo, młodość, dorosłość i starość – to tematy dotyczące losu dla nas wszystkich”.