Czołg lekki Panzerkampfwagen II stanowił podstawowe wyposażenie niemieckich wojsk pancernych (Panzerwaffe) w początkowym okresie II wojny światowej. Był masowo używany podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku i w kampanii francuskiej (1940). W mniejszych ilościach czołgi PzKpfw II walczyły w Norwegii (1940), na Bałkanach (1941) i w Afryce Północnej (1941-1943). Nie zabrakło czołgów tego typu na froncie wschodnim. Zmodyfikowana wersja PzKpfw II Ausf. L `Luchs` (ryś) stanowiła w latach 1943-1945 wyposażenie niektórych jednostek rozpoznawczych. Bojowo używane były wersje specjalne: czołg pływający, czołg wyposażony w miotacze płomieni, wozy saperskie, czołgi mostowe. Na podwoziu czołgu PzKpfw II budowane były działa pancerne `Marder` (kuna) i działa samobieżne `Wespe` (osa).