Tomik poetycki Kazimierza Kiljana.
"Kolejny tomik K. Kiliana to poszerzony horyzont obserwacji świata, penetracja głębi zagadnień zastanej rzeczywistości. Autor odwołuje się do świata, który odszedł, świata uznającego prawa natury, ważności korzeni i żródeł, które człowiek współczesny wypiera z pamięci dokonując dewastacji ekologicznej z niebywałą beztroską. Do gasnącej pamięci o niezniszczalności natury autor dołącza miłość, ważny atut człowieczej psychiki. Poeta stara się temu uczuciu nadać rangę ważną, uniwersalną. Nie brutalizuje tematu... Dyskretną wyobrażnią uświęca walor oddziaływania miłości na codzienność..." - pisze w recenzji Helena Gordziej.