Franz Kafka (1883-1924), austriacki pisarz, pochodzący ze zasymilowanej rodziny żydowskiej, jest uznawany za jednego z największych prozaików współczesnych. Jako autor Procesu, Zamku, Ameryki wywarł ogromny wpływ na rozwój prozy fabularnej. W swojej twórczości odrzucił obowiązujące w niej dotychczas konwencje, a na ich miejsce wprowadził wieloznaczne paraboliczne obrazy, ukazujące sytuację egzystencjalną jednostki.

Zamek to jedna z jego najbardziej znanych powieści. Podobnie jak inne utwory Kafki ma ona charakter paraboli, o której znaczenie krytycy spierają się od momentu publikacji. Zmagania głównego bohatera, K., z wszechmocnym i jednocześnie niedostępnym Zamkiem są odczytywane jako obraz egzystencji ludzkiej świadomości, zagubionej w nieprzychylnym i obcym jej świecie, ale też jako swego rodzaju traktat teologiczny. Powieść Kafki była interpretowana socjologicznie, psychoanalitycznie, metafizycznie. To bogactwo odczytań i interpretacji świadczy o tym, że mamy do czynienia z dziełem wybitnym, wymykającym się ustalonym schematom, zawierającym ogromne bogactwo sensów i znaczeń.