Koniec wieku XX i pierwsze dekady XXI stulecia często określane są pogardliwie mianem „epoki kultury obrazkowej”. Współczesnym czasom zarzuca się detronizację kultury wysokiej i zabójstwo słowa. Wraz z szybko postępującym rozwojem technologii, zmieniającą się sytuacją polityczno-społeczną i globalnym rozpowszechnieniem massmediów badania potwierdzają stale zwiększającą się fascynację kulturą wizualną. Wizualność odgrywa wielką rolę w sposobie postrzegania i rozumienia współczesnego społeczeństwa. Relacja między obrazem a patrzącym odbiorcą znajduje się w centrum zainteresowania kultury wizualnej. U Johna Bergera czytamy: „Obraz to widok, który został odtworzony lub zreprodukowany. Obraz to wygląd rzeczy lub zbiór wyglądów, wyrwany z pierwotnego kontekstu, w którym powstał, i utrwalony – na kilka sekund lub na kilka stuleci. Każdy obraz ucieleśnia jakiś sposób widzenia”. Ta teza pozwala na umiejscowienie obrazu – wytworu kultury wizualnej w dowolnej formie – na piedestale. Staje się on swoistym „axis mundi”, wokół którego wirują wszelkie zależności i zjawiska. Niniejsza książka ukazuje wielowymiarowość kultury wizualnej z perspektywy końca drugiej dekady XXI wieku. Prezentowane w tomie teksty ukazują gamę problemów badawczych w obrębie sztuk pięknych, fotografii, kinematografii, cyfryzacji oraz mediów społecznościowych – różne sposoby ich ujmowania i rozumienia. Mamy nadzieję, że głos naukowców zabrzmi wyraziście w dyskusji na temat współczesnych tendencji kultury wizualnej i że te badania zobrazują rozległość problemu i jego złożoność.

Ewa Głażewska i Magdalena Grabias