Pod Węgrowem rozegrała się jedna z najbardziej zaciętych i krwawych spośród tysiąca dwustu dwudziestu dziewięciu bitew powstania styczniowego. Było to największe starcie na Podlasiu i zarazem najbardziej uparte - przyznawali to nawet Rosjanie. Z militarnego punktu widzenia - bój bez większego znaczenia, bój nawet nie zwycięski.
Lecz i nie przegrany. "Wiadomości z pola bitwy" pisały: "Odwrót w porządku dokonany nieraz bardziej zabliźnia rany przegranej, a w partyzanckiej wojnie równa się zwycięstwu". A przecież powstanie styczniowe było właśnie wojną partyzancką, romantycznym zrywem przeprowadzonym z brawurą i odwagą, któż oceni - bardziej sarmacką czy Dawidową? Bój pod Węgrowem stał się tego zrywu symbolem.