ROSYJSKIE ARCHIWA
Seria Rosyjskie Archiwa (Russian Archives) przygotowana przez Brilliant Classics jest jedną z najszerszych kolekcji pokazujących bogatą historię XX-wiecznej Rosji (lub Związku Radzieckiego) przez zestawy płyt jednego artysty, prezentujące często legendarnych muzyków. Ta seria trzypłytowych zestawów ukazuje tę ideę jak najwierniej, prezentując artystów w ich własnym unikalnym repertuarze, który (rzecz dość oczywista) zawiera często muzykę rosyjską. Czyj Skriabin jest bardziej autentyczny niż Sofornitzkiego? Kto potrafi uchwycić Słowiańską duszę lepiej niż Ojstrach w rosyjskich Koncertach Skrzypcowych? Który wiolonczelista był bliżej związany z kompozytorami Szostakowiczem i Prokofiewem niż Rostropowicz? Seria ta daje świadectwo wyjątkowemu dziedzictwu, często zbyt rzadkie w obliczu jednorodności dzisiejszej globalizacji kulturalnej.
„Grał jak bóg – wyglądał jak bóg” Heinrich Neuhaus
Vladimir Sofronitzki urodził się St Petersburgu w 1901 roku, jako najmłodszy z sześciorga rodzeństwa. Uczył się w Warszawie u Anny Lebedewej-Getsewicz, uczennicy Antona Rubinsteina i z polecenia Glazunowa u Aleksandra Michałowskiego. Michałowski był uczniem Moschelesa, Reinecke’go i Tausiga, więc linia Beethoven – Mendelssohn – Liszt była bez zarzutu. Następnie brał lekcje kompozycji u Maksymiliana Steinberga (zięcia Rimskiego) i gry u Leonida Nikolajewa, który również uczył Szostakowicza. W 1917 roku córka Skriabina dołączyła do lekcji Nikolajewa i wyszła za mąż za Sofronitzkiego w 1920, po czym przenieśli się do Paryża, gdzie ich grono znajomych obejmowało rodzinę Skriabina, Glazunowa, Prokofiewa (dobrego przyjaciela), Medtnera i Corota. W 1945 Sofronitzki występował przed Stalinem, Gromyką, prezydentem Trumanem i Churchillem na Konferencji Poczdamskiej.
Jego kariera oscylowała pomiędzy koncertami, nagraniami i uczeniem, a jego repertuar był szeroki – od Bacha i Scarlattiego, Clementi, Mozarta, Beethovena i Schuberta do Chopina, Liszta i Schumanna, a nieco późnego Brahmsa, nieco Ravela i Debussy’ego oraz Poulenca. Repertuar rosyjski zawierał Islamey Balakirewa, Czajkowskiego i nieco Liadowa. Najważniejsze miejsce zajmuje Skriabin (z wyjątkiem VII sonaty ‘Białej Mszy’ – Sofronitzki był przesądny), równie często gra Glazunowa, Medtnera, Prokofiewa, Rachmaninowa i Szostakowicza. W czasie Zimnej Wojny zainteresował się Glennem Gouldem, a Van Cliburn i Lazar Berman byli jego uczniami.
„Udawałem się na koncert jak na randkę w ciemno, oczekując czegoś całkowicie nieznanego, tajemniczego i wspaniałego – jednym słowem cudu! Podszedł do fortepianu i magia zaczęła działać”
Stanislav Neuhaus, Wspomnienia
Nagrania z lat 1946-60
Informacja dotycząca wprowadzenia produktu do obrotu:
Ten produkt został wprowadzony na rynek przed 13 grudnia 2024 r. zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami (Dyrektywą o ogólnym bezpieczeństwie produktów). W związku z tym może on być nadal sprzedawany bez konieczności dostosowania do nowych wymogów wynikających z Rozporządzenia o Ogólnym Bezpieczeństwie Produktów (GPSR). Produkt zachowuje pełną legalność w obrocie, a jego jakość i bezpieczeństwo pozostają zgodne z obowiązującymi wcześniej standardami.
Information regarding product placement on the market:
This product was placed on the market before December 13, 2024, in accordance with the applicable regulations at the time (the General Product Safety Directive). As a result, it can continue to be sold without needing to meet the new requirements introduced by the General Product Safety Regulation (GPSR). The product remains fully compliant with all previously valid legal standards, ensuring its continued quality and safety.
Szybka wysyłka
