U.S. Marines jako narzędzie polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych

Robert Kłosowicz, ur. 1965, absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego,
w którym również się doktoryzował (2001), adiunkt w Katedrze Dyplomacji i Polityki Międzynarodowej w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalizuje się w badaniach nad rolą sił zbrojnych w dyplomacji oraz problematyką międzynarodowych konfliktów zbrojnych. Stypendysta krajowych i zagranicznych fundacji naukowych, w tym: Fundacji Nauki Polskiej, The Kościuszko Foundation, The De Brzezie Lanckoroński Foundation, The Ryoichi Sasakawa Foundation. Autor kilku monografii z zakresu stosunków międzynarodowych i historii wojskowości, m.in. Nowy Orlean 1815 (Warszawa 2000), Wojna amerykańsko-brytyjska 1812–1814 (Kraków 2003), Inczhon – Seul 1950 (Warszawa 2005), Documents and Readings in American History: From the Colonies to the End of the Nineteenth Century (Kraków 2005).


W Polsce (...) nie brakuje entuzjastów oraz badaczy historii i współczesności Korpusu Piechoty Morskiej USA. (...) Pomysł autora dotyczący przygotowania publikacji na temat wykorzystania marines jako instrumentu polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych jest trafny. Koncepcja ujęcia całej problematyki została dobrze przemyślana i zrealizowana. (...) Praca w całości jest wysoce erudycyjna i wartościowa poznawczo, a solidna bibliografia i systematyzacja materiału wystawiają autorowi dobre świadectwo.
Z recenzji prof. dra hab. Michała Chorosińskiego,
Instytut Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego


W polskiej literaturze przedmiotu brakuje pracy na temat wzmiankowanego w tytule zagadnienia. (...) Rozważania autora są dobrze udokumentowane, a prezentowane przezeń oceny wyważone. Autor dokonał imponującej kwerendy archiwalnej. (...) Wyniki przeprowadzonych badań archiwalnych zostały skonfrontowane z obszerną literaturą przedmiotu, co pozwoliło na uporządkowanie dotychczasowego stanu wiedzy, a zarazem na poczynienie wielu nowych ustaleń. (...) W rezultacie powstała rozprawa barwna i jednocześnie spełniająca wszelkie wymogi wrsztatu historyka i politologa.

Z recenzji prof. dra hab. Wojciecha Rojka, Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego