Praca jest bezsprzecznie jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych interpretacji sztuki rzymskiej, jaka została opublikowana w okresie ostatnich kilkudziesięcioleciu lat. Jej znaczenie nie polega jednak tylko na zaprezentowaniu błyskotliwej pozycji teoretycznej, pozwalającej wyjaśnić kształt i względną niezmienność sztuki rzymskiej przez wieku (ze szczególnym uwzględnieniem okresu od czasów Oktawiana Augusta do końca panowania dynastii Sewerów), ale także przedstawieniu wielu analiz zabytków sztuki późnohelenistycznej oraz rzymskiej. Jednak nawet w takich interpretacjach pojedynczych dzieł sztuki Hölscher z łatwością wplata wątki odnoszące się do najważniejszych problemów historii sztuki i archeologii klasycznej, w pełni realizując postulat krytycznej interpretacji sztuki rzymskiej w perspektywie historycznej. Podstawowym problemem, który Autor stara się w rozwiązać, jest ogniskujące się w zjawisku klasycyzmu określenie relacji pomiędzy sztuką grecką a rzymską.