Dla syna, a pewnie także na użytek własny, Andrzej Żurowski podjął wyprawę do kraju lat dziecinnych, czasów młodości i wieku dojrzałego. Właściwie dwie wyprawy równoczesne, z których pierwsza to konfrontacja rodzinnych relacji z tym, co się jeszcze zachowało, druga zaś to rekonstrukcja przeszłości z pamięci. Doświadczenie realne narratora to Gdańsk, Drohobycz - rodzaj mitów rodzinnych, po latach skonfrontowanych z tym, co pozostało.