Prując przez raj

Dom z butelek na pustyni Mojave, koń szybszy od najlepszego auta w całym miasteczku, śmierć od płonącego materaca, czosnek w butach, Austriak na arizońskiej autostradzie, jointy jak chińskie petardy, tajemnicze zniknięcie żony z pokoju numer 33, aktor, który nie lata. Opowiadania Sama Sheparda, rozgrywające się w tej osobliwej scenografii, pełne zaskakujących zwrotów akcji, to kwintesencja amerykańskiej tradycji krótkich form prozatorskich. Autor dowodzi w nich niezwykłej umiejętności kondensacji frazy, wyczulonego słuchu literackiego i nieprzeciętnego dowcipu.
„Prując przez raj” to rzecz o upadku amerykańskiego snu, portrety mężczyzn w kryzysie tożsamości, a przede wszystkim zabawne – i zarazem przejmujące swoim czarnym humorem – opowieści o poczuciu osamotnienia mimo ludzi wokół.




„W czasach, kiedy tak desperacko próbujemy zrozumieć Amerykę, Sam Shepard daje nam wgląd w jej najbardziej zagadkowe i zakazane rewiry, tajemne kręgi amerykańskiego czyśćca: pustkę, nudę, grozę bezludnych przestrzeni w miejscach, które czasem trudno znaleźć nawet na najdokładniejszych mapach Teksasu, Nowego Meksyku, Dakoty, Utah, Arizony… Hollywoodzki bon vivant, najwybitniejszy dramaturg swojego pokolenia, intelektualista, folkowy perkusista, kowboj w kapeluszu i kraciastej flaneli, ujeżdżający konie i grający na gitarze przy ognisku pośrodku niczego. Pisarz równie amerykański jak bohaterowie, których grywał. Minimalistyczny jak Carver. No i do tego jeszcze piszący swoje kawałki na maszynie Hermes 3000, co tylko dodaje mu punktów do charyzmy”.
– Michał Tabaczyński





Sam Shepard – autor blisko sześćdziesięciu dramatów, z których jeden – „Buried Child” – w 1979 roku uhonorowano Nagrodą Pulitzera, zbiorów opowiadań i powieści. Jako aktor wystąpił w ponad sześćdziesięciu filmach i serialach. W 1984 roku zdobył nominację do Oscara za rolę drugoplanową w filmie „Pierwszy krok w kosmos”. Jego zbiór opowiadań „Wielki sen o niebie” znalazł się w finale Nagrody Literackiej imienia W.H. Smitha. W 2012 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa na uniwersytecie Trinity College w Dublinie. Należał do Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury, która w 1992 roku nagrodziła go złotym medalem w dziedzinie dramatu. Zmarł w 2017 roku.