Procesy edukacyjne w dobie globalizacji społeczeństwa informacyjnego i zmian na rynku pracy

Wielu dyskusjom o współczesnej i przyszłej edukacji towarzyszą liczne sprzeczności. Jest to dowodem, że na drodze poszukiwań i działań sprawczych człowieka ujawniają się nowe sytuacje i możliwości, ale również utrudnienia natury moralnej i społeczno-kulturowej.
Wynikają one z globalizacji, informatyzacji, tworzenia społeczeństwa informacyjnego oraz zmian na rynku pracy. Skłaniają tym samym do aktywnego rozwijania działań edukacyjnych w zakresie bezpieczeństwa. Określona wyżej problematyka współczesnej edukacji wymaga analizy zagadnień w nowoczesnej perspektywie naukowej, wzbogacanej wieloletnimi doświadczeniami i przemyśleniami wielu osobistości nauki i praktyki. Z uwagi na to, że edukacja XXI wieku stawia współczesne, a zatem wysokie wymagania wobec kształcenia szkolnego i akademickiego, dotychczasowa działalność szkoły i uczelni jest ujmowana w nowym świetle. Koniecznością jest, by dzięki odpowiednim modyfikacjom i nowoczesnym interpretacjom wyłaniać nową jakość kształcenia i wychowania. W tych działaniach ważne jest, by wcześniejsze przemyślenia uczonych i praktyków w zmienionych warunkach nabrały konkretnego znaczenia i stanowiły sygnał dla środowiska szkolnego i akademickiego do systematycznego poszukiwania skutecznych rozwiązań i warunków kształcenia. Nowe rozwiązania są aktualnie wymuszane przez oczekiwania wysokiego poziomu aktywności zawodowej pracowników. Na aktywność tę składa się wiedza merytoryczna i umiejętności jej wykorzystania, prawidłowe stosowanie technologii informacyjnych, znajomości języków obcych, kreatywności i komunikatywności, umiejętności pracy w zespole, a w konsekwencji stałego dokształcania się. Dydaktycy są świadomi, że z przykładowo wymienionych kompetencji wyłaniają się nowe cele kształcenia. Od poziomu ich realizacji zależy świadomość informatycznie uwarunkowanej rzeczywistości i chęć poszerzania wiedzy przez uczącą się młodzież oraz to, czy w przyszłości absolwenci szkół i uczelni będą mądrymi uczestnikami społeczeństwa informacyjnego. Należy wziąć pod uwagę, że dyplom ukończenia wyższej uczelni nie daje absolwentowi gwarancji uzyskania satysfakcjonującej pracy i kariery zawodowej. O sukcesach zawodowych pracownika decyduje jego osobowość i cenione wartości, a także chęci aktualizowania wcześniejszej wiedzy i w oparciu o nią rozwijanie posiadanych już umiejętności. Na podstawie powyższego przekonania można sądzić, że ważnym zagadnieniem motywacji człowieka do nauki jest dostrzeganie przez niego korzyści, jakich może doświadczyć w procesie kształcenia, albo też rezultatów płynących z samych efektów nauki. Stąd wynika, że proces motywowania do nauki wymaga istnienia lub tworzenia warunków, w których człowiek dostrzeże, że uczenie się jest dla niego ważne. W związku z powyższym należy rozważać i rozwiązywać najważniejsze problemy spotykane w życiu przez człowieka a związane zarówno z procesem uczenia się jak i z motywacją.