We współczesnej dydaktyce językowej, zdominowanej przez podejście komunikacyjne, które przede wszystkim kładzie nacisk na opanowanie przez ucznia kompetencji sprawnego i skutecznego porozumiewania się, nabywanie wiedzy o języku i doskonalenie znajomości poszczególnych podsystemów języka schodzi na plan dalszy. Utrwala się przekonanie, że najważniejszym celem nauki języka jest umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach życia codziennego, do czego wystarczą proste środki językowe wzbogacone całą gamą środków pozawerbalnych. Posługiwanie się podstawową leksyką oraz podstawowymi strukturami morfosyntaktycznymi nie zawsze jednak pozwala na osiągnięcie wybranych celów komunikacyjnych. Na każdym poziomie nauczania, kurs języka powinien umożliwić uczniom i słuchaczom poznanie i utrwalenie różnorodnych środków językowych, które pozwolą im na efektywne rozumienie wypowiedzi ustnych i pisemnych oraz na tworzenie własnych wypowiedzi w mowie i w piśmie, poprawnych pod względem fonetycznym, ortograficznym, leksykalnym i morfosyntaktycznym. To poprawność językowa decyduje w znacznym stopniu o skuteczności wypowiedzi w kontekście komunikacyjnym. Wypowiedzenia zniekształcone pod względem fonetycznym, zapisane bez zastosowania odpowiednich reguł i zasad pisowni powodują poważne zaburzenia w procesie komunikacji. Również niepoprawne użycie słownictwa i struktur gramatycznych powoduje zakłócenia w przepływie informacji pomiędzy interlokutorami i sprawia, że komunikaty stają się niezrozumiałe. Nie negując potrzeby rozwijania kompetencji komunikacyjnej w procesie nauczania/uczenia się języka obcego, chcielibyśmy zwrócić uwagę na koniecz-aość położenia większego nacisku na rozwijanie i doskonalenie kompetencji lingwistycznej przyszłych użytkowników języków obcych. Dobra znajomość poszczególnych podsystemów języka, znajomość reguł poprawnościowych i reguł użycia mogą w znacznym stopniu przyczynić się do podniesienia poziomu kształconych i rozwijanych umiejętności komunikacyjnych. Przygotowanie uczniów i słuchaczy do skutecznego porozumiewania się w języku zmusza zatem do zwrócenia większej uwagi w procesie glottodydaktycznym na opanowanie fonetyki, ortografii, słownictwa i morfosyntaksy.