Kruczoczarny kruk Roch ma myśli czarne jak kruk... bo jest czarny. A kocha kolory i... chciałby być kolorowy jak papuga. Ba, chciałby nawet być papugą – piękną jak Lola, dostrzeżona przypadkiem w oknie starej kamienicy w położonym nieopodal lasu mieście. Lubi się jej przyglądać z zachwytem, ale z ukrycia. Rozmyśla, jak by to było, gdyby wyglądał jak ona.
Kiedy jego leśni przyjaciele wymyślają sposób, by czarne pióra kruka stały się kolorowe niczym Łąka Tysiąca Kwiatów, Roch wierzy, że zdoła to odmienić jego smutne życie.

Czy kruk i papuga mogą zostać przyjaciółmi? W jaki sposób bohaterski Roch będzie mógł pomóc uroczej papudze? A w czym śliczna i mądra Lola pomoże jemu? Ile kolorów zdoła dostrzec w czerni? I co naprawdę potrzebne jest do szczęścia?

Ta pełna humoru opowieść o bardzo nietypowym kruku to bajka o tym, co najważniejsze: o marzeniach, przyjaźni, oddaniu, o szacunku i wolności, a przede wszystkim... o poznaniu i polubieniu samego siebie.

Do tej wartkiej, wesołej historii i świetnie przedstawionych, często komediowych postaci, chętnie się powraca. Bo – jak każda dobra bajka – pozwala się czytać wielokrotnie. I stawiać sobie coraz to nowe ważne pytania. Choćby to, czy na pewno warto słuchać (nie zawsze przemyślanych) rad? Czy lepiej stroić przyjaciela w cudze piórka, czy wskazywać mu, jak piękne są jego własne? I jak to jest, że nie zawsze od razu wiadomo, co jest dla nas naprawdę dobre?

Ta bajka, jak wszystkie bajki na świecie, skończy się dobrze, ale... wcale nie tak, jak myślicie!