Czwarta część tryptyku mniemania.

Poemat Bogusława Kierca Notesprospera jest utworem bez precedensu w dzisiejszej polskiej literaturze. Można go nazwać summą życiowych, filozoficznych i artystycznych doświadczeń i przemyśleń autora. A ponieważ twórczość Bogusława Kierca obejmuje ogromną przestrzeń rodzajową i gatunkową, duchowy kosmos zawarty w tym poemacie jest przebogaty. Podobnie jak jego forma.
Osnową jest fabuła i postacie Burzy Szekspira. Ktoś, kto mówi w tym poemacie, żyje Burzą – analizuje ją, a co najważniejsze, włącza w analizę całą swoją biografię; on sam staje się aktorem, reżyserem i widzem własnego życia, włączonego w szekspirowski arcydramat.
Wątki egzystencjalne obejmują dojmujący temat starości, powracającej do chłopięcego nadwrażliwego świata, erotykę w jej cielesnych i metafizycznych wymiarach, chorobę i przewidywanie śmierci. Autobiografia dyskretnie, ale wyraźnie przesyca te wątki. Stary człowiek rozmawia ze sobą – młodzieńcem, a w tej rozmowie konfliktują się i harmonizują wszystkie epoki ich życia.
Nurty medytacyjne dotyczą fenomenologii teatru i aktorstwa jako sztuki, i jako postawy życiowej. W literaturze nie znam bardziej przenikliwych refleksji na ten temat.
Piotr Matywiecki