Pewnego razu było sobie dwadzieścia pięć ołowianych żołnierzyków. Byli jak bracia, bo zrobiono ich z jednej starej łyżki. Każdy z nich miał karabin na ramieniu, piękny czerwono-niebieski mundur i patrzył prosto przed siebie. Kiedy otwarto pudełko, w którym stali, pierwsze słowa, jakie usłyszeli na tym świcie, brzmiały:
Och! Ołowiane żołnierzyki!
Fragment książki