Przedmiotem rozprawy jest zjawisko dystrakcji, tj. zakłócenie w realizacji bieżącego zadania pod wpływem oderwanego od niego procesu umysłowego. Autor rozpatruje bierne i aktywne mechanizmy obrony przed dystrakcją, a także kreśli ramy teoretyczne dla analizowanego zjawiska. Ponadto przedstawia badania własne, dotyczące genezy dystrakcji i mechanizmów obrony przed dystrakcją, a także proponuje nowy eksperymentalny kontekst (mikroparadygmat), w którym zjawisko dystrakcji i tłumienia może być eksplorowane i interpretowane. Warto podkreślić walory poznawcze i metodologiczne monografii, a także możliwość zastosowania badań do praktyki klinicznej.