7 października 2010 r. Akademia Szwedzka ogłosiła laureatem literackiej Nagrody Nobla Maria Vargasa Llosę, peruwiańskiego pisarza, eseistę i działacza politycznego, którego twórczość zapoczątkowała boom literatury latynoamerykańskiej (także w Polsce).

W dwunastu esejach zebranych w tomie iberyści – badacze literatury, kultury i filozofii, tłumacze i komparatyści – przyglądają się twórczości pisarza. Obok analiz literackich, dotyczących m. in. technik narracyjnych, wątków kryminalnych czy konsekwentnie stosowanej przez autora, a nietypowej dla literatury boomu, estetyki realizmu, w tomie znalazły się artykuły dotyczące ideowego zaangażowania Vargasa Llosy - w roli eseisty, a także polityka. Ciekawe obserwacje zawierają teksty poświęcone obecności pisarza na polskim rynku wydawniczym, ujawniające mikrointerpretacje dokonywane przez tłumaczy i wydawców w procesie przekładu, a także historię recepcji twórczości Vargasa Llosy w Polsce. Zebrane w książce eseje, różnorodne pod względem podejmowanych tematów, formy i metod analizy, są świadectwem pasji badawczej, często oczarowania, a zarazem nawiązują dialog z niepokorną, żywą i krytyczną refleksją autora o współczesnym świecie.