Lekcje u Różewicza to książka krytycznoliteracka poświęcona przede wszystkim poezji Tadeusza Różewicza, ale także jego prozie, dramatom i eseistyce. Janusz Drzewucki – towarzyszący wiernie pisarzowi od 1991 roku – kiedy to ukazał się tom Płaskorzeźba – pisze także o jego felietonistyce, satyrach i humoreskach, o autoportrecie wykreowanym w rozlicznych wywiadach prasowych, wreszcie o korespondencji, m.in. z Jerzym Nowosielskim oraz Karlem Dedeciusem, a także o najważniejszych, traktujących o autorze Niepokoju, literaturoznawczych interpretacjach, m.in. Kazimierza Wyki oraz Tadeusza Drewnowskiego. Ponadto Drzewucki pokazuje związki pisarza z matką, z braćmi Januszem i Stanisławem, dialogi, jakie w swojej twórczości prowadził np. z Ezrą Poundem i Czesławem Miłoszem.
Na końcu książki znalazły się listy Różewicza do autora z lat 1996–2014, wyimki z dziennika, w których krytyk opowiada o swoich osobistych kontaktach z pisarzem, a także fotografie przedstawiające Różewicza.
Lekcje u Różewicza to świadectwo lektury twórczości jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy przełomu XX i XXI wieku.