Kot to indywidualista. To par excellence anarchista świata zwierząt. Wolny duch i niezależna istota. Zuchwałe stworzenie, które słucha kogo chce i jeśli chce. W swoich relacjach z człowiekiem stara się narzucić własny rytm życia – to takie kocie. Nie sposób nim zawładnąć, natomiast on z ogromną łatwością potrafi podporządkować sobie człowieka. Oportunistyczny i niesubordynowany, uwodzicielski i elegancki, charakteryzujący się obojętnością wobec otoczenia.
Zapewne dlatego, że – jak to określił angielski pisarz Pelham Grenville Wodehouse – koty nigdy nie pozbyły się kompleksu wyższości, którego nabawiły się w starożytnym Egipcie, gdzie czczono je jako bóstwa. Ale za tym pozornym odseparowaniem się od wszystkich i wszystkiego kot jest bardzo wnikliwym obserwatorem – zachwyca przenikliwym spojrzeniem nieruchomych i jednocześnie iskrzących się inteligencją oczu. To także kontemplacyjny duch – zdający się analizować całą złożoność kociej egzystencji.