Bogini. Najbardziej wpływowa i najbardziej pociągająca kobieta swoich czasów. Kochanka Juliusza Cezara i Marka Antoniusza. Żona - kolejno - swoich dwóch braci i morderczyni jednego z nich. Matka. Samobójczyni.
Życie Kleopatry VII, ostatniej królowej hellenistycznego Egiptu, obfitowało w wydarzenia, które na zawsze uczyniły ją inspiracją dla twórców. Dzięki temu pamięć o niej pozostała wiecznie żywa, ale też uległa zniekształceniu - prawdziwa Kleopatra zniknęła gdzieś pod warstwami farby, inkaustu, taśmy filmowej.
Stacy Schiff w swojej książce odczarowuje Kleopatrę, zdejmując z niej, warstwa po warstwie, ów szlachetny kulturowy osad, oddzielając fakty od fikcji. Buduje przy tym obraz antycznego świata, bo osadza swoją bohaterkę pośród ludzi z krwi i kości, na tle ówczesnych realiów. Przy okazji portretuje również jej dwóch sławnych kochanków, a wraz z nimi przybliża polityczną zawieruchę w ówczesnym imperium rzymskim.
Jednak to nie polityka i nie wodzowie są głównymi bohaterami, ale ona - kobieta, o której Blaise Pascal powiedział, że nawet kształtem nosa wpłynęła na kształt świata.

Biografia ukazuje egipską władczynię zarówno jako sprytnego politycznego stratega, wykorzystującego swoje romanse do budowania wpływów, jak i najsławniejszą osobistość swoich czasów.
„Los Angeles Times"

Schiff, autorka nagrodzonej Pulitzerem biografii Véry Nabokov, z mitycznej postaci wydobywa prawdziwą Kleopatrę. Wiedza Schiff jest imponująca, ale została ubrana w lekkie słowa i przekazana z wielkim wyczuciem ludzkiej natury.
„Vanity Fair"

Schiff zabiera nas w czasy i miejsca, które można określić zarówno jako „orgie grabieży i mordu", jak i jako „Paryż antycznego świata". [...] Nakreślony przez Schiff portret ukazuje charyzmatyczną postać, płynnie mówiącą ośmioma językami, która przez dwadzieścia dwa lata rządziła przebogatym państwem-miastem. Jej panowanie zakończyła owiana legendą makabryczna śmierć...
„Elle"