Wiersze Jacka Brolika to przekraczanie lęku, poczucia bezpieczeństwa; taka postawa otwiera możliwości twórcze, albowiem bezpieczeństwo w sztuce oznacza koniec sztuki, a tym samym koniec twórczości. Szukanie poetyckiego znaku, symbolu – to poszukiwanie ekwiwalentu na swoją tożsamość; strofy wartościowego wiersza to przekaz wewnętrznych treści przeżyć poety.

Słowa powiązane z emocją, wysublimowany, szlachetny ton wiersza – nasycone są nostalgią, niepokojem, trwogą przemijania, zachwytem nad światem.

Andrzej Gomułowicz