Autor analizuje zjawisko fiskalizmu, czyli nadmiernej roli państwa w gospodarce, obawiającej się w systemie kapitalistycznym zbyt dużym udziałem wydatków publicznych w dochodzie narodowym, co zawsze prowadzi do przesadnych obciążeń podatkowych, a w konsekwencji do zahamowania wzrostu gospodarczego. W wielu krajach proces konwergencji, tj. dochodzenia do poziomu państw najwyżej rozwiniętych, zatrzymał się w pół drogi właśnie za sprawą wysokiego stopnia fiskalizmu.
Kazimierz Tarchalski opisuje i ocenia reformy systemowe, instytucjonalne i ekonomiczne w Polsce na tle zmian przeprowadzonych w krajach sukcesu gospodarczego. Wskazuje na relatywnie mało ambitny charakter polskich reform – owocujących umiarkowanym wzrostem gospodarczym w porównaniu ze średnim wzrostem światowym w okresie poprzedzającym globalny kryzys finansowy.